Vastelaovend

Alaaf! Alaaf! Alaaf! Zoa klingk ’t eeder jaor weer op zoondig, maondig en dinsdig veur esjgoonsdig in Limburg. De vastelaovesgekke trèkke d’r op oet. Ze maake ‘ne lange boonte sjtörrem in eeder sjtad en in eeder klein dörrepke. Ze loupe te voot of ze gaon op ‘ne wage mèt. Natuurlik zuuste allerlei vervoersjmiddele in dae stjoet. Me haet e maske op of is gesjmienk. En me dreug gèkke kleijer. Vreuger waore dat auw kleijer die me in ’n kleijerkis bewaarde veur daen daag. Huuj den daag köp me zich dat in ‘ne winkel veur vastelaovessjpölle.